مشکل اصلی بین ایران و آذربایجان بر سر چیست؟

اگر بخواهیم ریشه مشکلات ایران و اذربایجان را بررسی کنیم، خوب است در اول رابطه آذربایجان با ارمنستان را بررسی کنیم.

بیش از جنگ های ایران و روسیه در دوران قاجار، جمهوری آذربایجان و چند کشور دیگر این منطقه جز خاک سرزمین ایران بود قرارداد گلستان و ترکمن چای، جمهوری آذربایجان و سرزمین های شمالی رود ارس را از ایران جدا کرد

 

شکست های پی هم ایران از روسیه، و کوچ اجباری ارامنه ایران توسط روس ها به قره باغ، هجوم ترک های عثمانی، و درگیری های محلی قره باغ را به منطقه با اکثریت ارمنی تبدیل کرد. اوایل قرن بیستم دولت عثمانی دست به کوچ اجباری و قتل عام ارمنی ها زد. هدف این کار به دست آوردن سرزمین های ارامنی و یک دست کردن حکومت بود.

سال 1917 روسیه تزار از هم فروپاشید. پس از فروپاشی روسیه، جمهوری فدرال دموکراتیک قفقاز جنوبی، متشکل از آذربایجان، ارمنستان و گرجستان در تفلیس اعلام موجودیت کرد. اما عمر این موجودیت کوتاه بود. اتحاد این کشورهای ازبین رفت. ارمنستان و آذربایجان به سرعت بر سر قره باغ و اختلافات قومی و تاریخی وارد جنگ خونین شدند. هجوم قوه های عثمانی در حمایت از آذربایجان، اوضاع را برای ارامنه سخت تر ساخت. جنگ بین ارامنه و ارتش عثمانی شکل گرفت. نتیجه این جنگ پیروزی ارامنه بر ترکان قدرتمند بود. در 5 جوزا سال 1297 جمهوری ارمنستان اعلام استقلال کرد و اولین کشور مستقل ارمنی تشکیل شد. اما بازهم عمر جمهوری ارمنستان ماننند اذربایجان و گرجستان کوتاه بود. با روی کارآمدن استالین، در سال 1326 منطقه قره باغ را با وجود اکثریت ارمنی، به حکومت جمهوری آذربایجان واگذار کرد. و از این زمان به بعد ارمنی ها تلاش های زیادی کردند تا قره باغ دوباره تحت تسلط ارمنستان قرار بگیرد. اما این جنگ ها زمانی شدت گرفت که اتحاد جماهیر شوروی سقوط کرد. در جریان جنگی که در سال 1992 بر سر قره باغ بین دو کشور ارمنسستان و آذربایجان درگرفت و دو سال ادامه یافت. حدود 30 هزار نفر کشته و صدها هزار نفر آواره شدند. در جریان این جنگ جدایی طالبان ارمنی توانستند مناطق بیشتری را در اختیار بگیرند. اقلیت آذری از قره باغ و ارمنتسان به آذربایجان مهاجرت کردند و از طرف دیگر ارمنی ها هم جمهوری آذربایجان را ترک کردند.

مشکل اصلی ایران و آذربایجان بر سرچیست؟

بخشی از جاده گوریس خاپان که مسیر اصلی ترانزیت و انتقال بار کامیون های ایرانی به ارمنستان است. در پی توافق آتش بس سال قبل در کنترول جمهوری آذربایجان قرار گرفت. و از این زمان به بعد برای عبور هر کامیون باربری ایرانی، آذربایجان از این مسیر مالیه وضع کرد. که برای جمهوری اسلامی این مسیر را پردرد سر ساخت.

بعد از فروپاشی شوروی، اسراییل اولین کشوری بود که جمهوری آذربایجان را به رسمیت شناخت. 7 ماه بعد آذربایجان هم اسراییل را به رسمیت شناخت.  در زمان جنگ قره باغ، اسراییل همیشه از آذربایجان حمایت کرده و برایش مهمات جنگی فرستاده.

آذربایجان یکی از مهمترین شرکای اقتصادی اسراییل محسوب میشود و با تامین 40 درصد نفت اسراییل، بزرگترین صادرکننده نفت به اسراییل است.

روابط ایران با آذربایجان پستی و بلندی های خود را داشته. در جنگ اول قره باغ ایران برخلاف اسراییل از ارمنستان حمایت کرد. سال 1390 ه ش پولیس آذربایجان چند نفر را به اتهام برنامه ریزی برای ترور چند اسراییلی در این کشور بازداشت کرد. آذربایجان ادعا کرد این ترور با همکاری وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی انجام شده.

با روی کارآمدی حسن روحانی در ایران روابط دو کشور بهتر شد اما با روی کار آمدن ترامپ دوباره روابط دو کشور تیره شد.

در جنگ اخیر آذربایجان و ارمنستان، ایران پیشنهاد صلح داد

تحلیلگران رزمایش اخیر ایران در مرزهای آذربایجان را، هشدارمیداند، برای آذربایجان در مورد رابطه نزدیک اش با اسراییل.

نتیجه جنگ آذربایجان و ارمنستان که با پیروزی آذربایجان به کمک نظامی ترکیه و اسراییل محقق گردید. تسلط آذربایجان و ترکیه بر مرزهای ارتباطی را بیشتر کرده و این به معنای به هم خوردن توازن اقتصادی به ضرر ایران است. اسراییل میخواهد با نزدیکی آذربایجان در مرزهای ایران نزدیک باشد. اسراییل و آذربایجان در تلاش است که ایران با ارمنستان مرز مشترکی نداشته باشد و راه تجارت زمینی ایران با روسیه و اروپا را قطع بسازد، این موضوعی است که ایران را وارد مناقشات ارمنستان و آذربایجان کرده است. حکومت جمهوری آذربایجان حجاب را در مدارس جمهوری آذربایجان ممنوع اعلام کرد و در پی اعتراضات الهام علی اف، رهبر حزب اسلام جمهوری آذربایجان و از روحانیون شیعه آن کشور را به 2 سال حبس محکوم کرد. مراسمات عزاداری محرم در جمهوری آذربایجان نیز با برخورد دولت آن کشور مواجه گردیده است. و به همین دلیل رابطه دو کشور ایران و آذربایجان پستی و بلندی هایش را دور میزند. کار به جایی رسیده است که ایران در مرزهای آذربایجان رزمایش نظامی برقرار میکند.

هنوز آشکار نیست انجام این رزمایش به جنگ تمام عیار علیه آذربایجان تمام خواهد شد یا خیر. اما روابط آذربایجان و اسراییل سکوت ایران را خواهد شکستاند.

شما چی فکر میکند. آیا جنگی در راه خواهد بود؟

 

 

Source:

https://www.rouydad24.ir/fa/news/323342/%D8%A7%D8%AE%D8%AA%D9%84%D8%A7%D9%81-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D8%AC%D9%85%D9%87%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%A2%D8%B0%D8%B1%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D8%AC%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D8%B1-%D8%B3%D8%B1-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA

 

https://www.bbc.com/persian/world-features-63598110

 

http://haje.ir/newsdetails.aspx?itemid=14172

 

اکمل امیر کیست

 ناوقت است. میدان جنگ بین اکمل امیر و طالبان با گذشت هر لحظه داغ تر میشود. تاریخ شب 22 حمل است و طالبان آمادگی حمله گسترده را میگیرد. حمله گسترده به مواضع نیروهای جبهه آزادی و جبهه مقاومت ملی در والسوالی سالنگ ولایت پروان.

زمان سریع میگذرد و عرضه برای اکمل و همرزمانش تنگ‌تر میشود. اکمل امیر تصمیم میگیرد که از مسیر کوه ها به سوی ولسوالی شتل پنجشیر برود. امیر و همراهیانش در شب حرکت کردند، اما بی خبر از این که مسیرش به ناکجا آباد خواهد رسید. در راه نیروهای طالبان کمین گذاشته بودند. هر لحظه اکمل و همراهانش به سوی دام طالبان نزدیک میشد، بلاخره شکار به دام افتاد. طالبان با محاصره کامل اکمل و همراهانش، حمله شدید را غاز کردند و ظرف چند ساعت همه چیز تمام شد. اکمل و هشت تن از همرزمانش کشته شدند

اکمل امیر در سال 1369 ه‌ش در ولایت کاپیسا به دنیا آمد. در مورد دوران کودکی اکمل امیر اطلاعات دقیق در دست نیست. اکمل امیر تا رشته حقوق نظامی تا دوره کارشناسی درس خوانده بود.

سال‌ها از نظامیان آمریکایی در افغانستان آموزش نظامی دید و به عنوان دادستان در قول اردوی قندهار همچنان کار کرد. اکمل امیر سال ها در برابر طالبان در قندهار جنگید ودر مبارزه با طالبان درست آوردهای بزرگ داشت. و شکست های سنگین را به گروه طالبان وارد کرد. پس از فروپاشی حکومت پیشین افغانستان، اکمل از مبارزه با گروه طالبان دست نکشید، به پنجشیر رفت و به جبهه مقاومت پیوست. دیری نگذشت که از جبهه مقاومت به جبهه آزادی افغانستان پیوست.

جبهه آزادی افغانستان پس از 5 روز گزارش های ضد و نقیض در مورد کشته شدن اکمل امیر را تایید کرد. کشته شدن دو فرمانده جبهه آزادی، ضربه محکمی به این جبهه وارد کرد. جبهه آزادی بعد از سقوط کابل به دست طالبان ایجاد شد. یکی از بنیانگذاران و فرمانده عمومی نظامی این جبهه یاسین ضیا است. ژنرال چهار ستاره‌ای که در دولت پیشین افغانستان به عنوان معاون وزارت دفاع و رییس ستاد ارتش کار کرده است. یاسین ضیا چهار ماه قبل از سقوط افغانستان به دست طالبان، از سوی رییس جمهوری وقت افغانستان برکنار شده بود. جبهه آزادی در فبروری 2022 با حملات هماهنگ علیه مواضع طالبان در ولسوالی کشم ولایت بدخشان در شمال شرق افغانستان، ولسوالی کلفگان در ولایت تخار و ولسوالی جبل السراج در ولایت پروان اعلام موجودیت کرد. بصیر اندرابی هم از افسران نیروی کماندوی ارتش پیشین بود. او یک بار در جنگ با طالبان در زادگاهش اندراب در ولایت بغلان زخمی شد. فرمانده انداربی بعد از مداوا، فعالیت هایش علیه طالبان را از سر گرفته بودکه سرانجام در جنگ با این گروه در سالنگ کشته شد. به گفته یاسین ضیا جبهه آزادی در 34 ولایت افغانستان نفوذ دارد و این جبهه، جنگ فرسایشی را علیه طالبان راه انداخته تا این گروه را با وراد کردن تلفات مستفمر زمین گیر بسازد.

اما هویدا نیست که این جبهه دیگر چند نفر از فرماندهانش را از دست بدهد تا به اهداف خود برسد. 

زندگینامه صدام حسین در 10 دقیقه

 

صدام چهره که کمتر فراموش تاریخ خواهد شد، او درمدت 24 سال حکومت خود به ایران و کویت حمله کرد.

یکی از خواست های صدام حسین اشغال اسراییل بود. چون بر این باور بود که فلسطین سرزمین عرب، قبله اول مسلمانان و سومین مکان مقدس برای مسلمانان بوده است.

مجله نیویورک تایمز صدام را جزو خشن‌ترین افراد در قرن حاضر دانسته است. اما چطور کودکی در قبل از تولد پدرش را از دست داد و مادرش در خورد سالی او را ترک کرد2 به بزرگترین دکتاتور دوران تبدیل گردد. قبل از تماشای این ویدیو حتما عضو کانال شوید و با لایک کردن این ویدیو از ما حمایت کنید

 

صدام حسین در ۲۸ آوریل ۱۹۳۷ میلادی در خانواده‌ای فقیر در روستای عوجه مشرف به تکریت در ۱۵۰ کیلومتری شمال بغداد متولد شد، پدرش پیش از به دنیا آمدن صدام کشته و مادرش با مرد دیگری ازدواج کرد و صدام دارای سه برادر ناتنی شد. سرنوشت صدام تا ۱۰ سالگی به دست پدربزرگ خشن و نامهربان افتاده بود. پدر بزرگش، او را وادار می‌کرد که در ایستگاه قطار تکریت بر سر راه‌آهن بغداد به موصل میوه فروشی کند  . وی در ۱۰ سالگی نزد مامای خود خیرالله طلفاح که یک افسر ارتش بود، رفت.

 

صدام در آستانه ۲۰ سالگی به حزب بعث پیوست و به سرعت یکی از اعضای فعال حزب شد. صدام در ۱۹۵۹ میلادی با شرکت در عملیات ترور ناموفق عبدالکریم قاسم رئیس جمهوری وقت عراق، مجروح شد و پس از آن از طریق سوریه به مصر رفت و چهار سال بعد، پس از سرنگونی عبدالکریم قاسم به عراق بازگشت و سپس در ۱۹۶۸ میلادی با پیروزی حزب بعث در یک کودتا، رژیمی در عراق حاکم شد که برجسته‌ترین فرد آن صدام ۳۱ ساله بود. صدام در سال ۱۹۷۶ به درجهٔ ژنرالی نیروهای مسلح عراق رسید. وی در ۱۹۷۹ میلادی با کنار زدن حسن البکر از قدرت به طور رسمی حکومت دیکتاتوری ۲۴ ساله خود را شروع کرد.

صدام حسین مدت کوتاهی پس از تصاحب کرسی ریاست‌جمهوری عراق در جولای ۱۹۷۹، جلسه‌ای را با حضور رهبران حزب بعث تشکیل داد. او در آن جلسه به طور ناگهانی ۶۸ نفر از اعضای جلسه را به جرم خیانت بازداشت کرد که ۲۲ نفر از آنها بلافاصله اعدام شدند.

 

عراق در دوره ریاست جمهوری صدام، شاهد کشتارها و قتل‌عام‌های گسترده‌ای بود. صدام، سید محمدباقر صدر و خواهرش بنت الهدی را دستگیر و اعدام کرد.

صدام به جهت تأکیدی که بر نژاد عرب داشت، مسئله آزادسازی فلسطین را بسیار زیاد مطرح می‌کرد.^[۳۹] او معتقد بود فلسطین سرزمین عرب، قبله اول مسلمانان و سومین مکان مقدس برای مسلمانان بوده است.^[۴۰] صدام مدعی بود تا زمانی که قدس در دست صهیونیست‌ها باقی بماند چه کسی می‌تواند ادعای مؤمن بودن داشته باشد و مطمئن باشد نمازش در نزد خداوند قبول است.^[۴۱] صدام حتی وعده داده بود که نصف اسرائیل را به آتش خواهد کشید. البته برخی در مقام مذمت صدام گفته‌اند که وعده آتش زدن نصف اسرائیل را داد؛ ولی اربیل را به آتش کشید. وعده نابودی اسرائیل را داد؛ اما کویت را بلعید.

صدام به قومیت‌گرایی عربی اهمیت بسیار می‌داد و معتقد بود باید به فراتر از دین نگاه کرد تا راه انقلابی را در پیش گرفت. او عزاداری شیعیان را محدود و پیاده‌روی اربعین را ممنوع کرد. صدام همچنین تلاش بسیاری در تضعیف نهادهای مذهبی و حوزوی داشت. 

صدام هزاران نفر از مخالفان خود را اعدام کرد. قیام‌هایی که در زمان ریاست جمهوری او رخ داد، به شدت سرکوب می‌شد. او از بمب‌های شیمیایی در عراق و ایران استفاده کرد و ده‌ها هزار غیر نظامی را به وسیله آنها کشته و یا مجروح کرد. مجله نیویورک تایمز صدام را جزو خشن‌ترین افراد در قرن حاضر دانسته است. صدام اولین بار در سال ۱۹۶۳ با ساجده طلفاح دختر مامای بزرگش که یک معلم بود ازدواج کرد. نتیجهٔ این ازدواج دو پسر به نام‌های «عدی حسین» و «قصی حسین» و سه دختر به نام‌های «رنا حسین»، «رغد حسین» و «حلا حسین» بود.

صدام همچنین دو بار دیگر ازدواج کرد. در سال (۱۹۸۲) سوءقصدی علیه صدام حسین در شهرک دجیل در ۴۰ کیلومتری شمال بغداد انجام شد. نیروهای امنیتی نیز در پاسخ به این اقدام به شهر حمله کرده و بالغ بر ۱۶۰ نفر از ساکنین را کشته و اعدام کردند که در میان آن‌ها چند کودک نیز وجود داشتند. حدود ۱٬۵۰۰ تن از اهالی شهر به زندان فرستاده شدند تا تحت شکنجه قرار گیرند. جریمه تمامی اهالی هم این بود که ۱٬۰۰۰ کیلومتر مربع از زمین‌های زراعیشان نابود شود؛ تا ده سال بعد هم به کسی اجازهٔ کاشت دوباره داده نشد.

صدام در سال ۱۳۵۹ش با حمایت ایالات متحده امریکا جنگ را علیه ایران آغاز کرد. این جنگ حدود هشت سال طول کشید، حدود ۴۰۰ هزار نفر از دو طرف کشته شدند و صدها میلیارد دلار خسارت به دو کشور وارد شد. که اقتصاد عراق را به ضعیف کرد و به همین دلیل صدام خواست رابطه نزدیک با کویت ایجاد کند، اما کویت به خواست صدام جواب منفی داد سپس صدام  به کویت حمله کرد و پس از گذشت چند ماه با حمله نیروهای متحدین به سرکردگی آمریکا، از کویت نیز عقب‌نشینی کرد.

پایان جنگ با ایران همزمان شد با بروز کشمکش عراق و کویت. صدام معتقد بود چون جنگ ایران و عراق به سود کشورهای عرب حوزه خلیج فارس بوده‌است، دولت‌های عربی باید بدهی عراق را ببخشند. کویت زیر بار نرفت و روابط دو کشور دچار تشنج شد. چند ساعت پس از قطع مذاکرات عراق و کویت بر سر تقسیم درآمد نفت یک منطقه مرزی، ارتش عراق در تاریخ ۱۱ مرداد ۱۳۶۹ (۱۹۹۰) به کویت حمله و این کشور را اشغال کرد. عراق با این حمله باعث بروز بحران بین‌المللی شد و اخطار شورای امنیت را نپذیرفت. آمریکا در سال ۱۳۶۹ (۱۹۹۱) با ائتلافی از کشورهای دیگر به کویت و سپس به عراق حمله کرد و ارتش عراق را از کویت بیرون راند.

پس از جنگ خلیج فارس شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه‌ای را درباره عراق تصویب کرد و در آن از صدام خواست که همه سلاح‌های کشتار جمعی خود را نابود کند. در سال ۲۰۰۳، آمریکا و ائتلاف همراه آن به دلیل وجود سلاح‌های کشتار جمعی در عراق به این کشور حمله کردند، بعدتر گفته شد که در زمان حمله آمریکا، هیچ سلاح کشتار جمعی در عراق نبوده است.

نکته وحشت‌آورتر اینکه صدام پس از عقب‌نشینی از کویت با آتش زدن صدها حلقه چاه نفت کویت مرتکب جنایت زیست محیطی نیز شد

دولت و ارتش عراق در طول سه هفته پس از حملهٔ آمریکا و هم‌پیمانانش در تاریخ ۲۰ مارس ۲۰۰۳ نابود شدند. ایالات متحده دست‌کم دو بار کوشید تا با حملات هوایی، صدام را به قتل برساند ولی در هر دوبار، هدف مورد اصابت واقع نشد. صدام برای آخرین بار در فیلمی ویدئویی که او را در حومهٔ بغداد نشان می‌داد دیده شد. هنگامی که بغداد در تاریخ ۹ آوریل به دست نیروهای ائتلاف افتاد، دیگر کسی صدام را ندید.

دستگیری صدام حسین

محل اختفای صدام حسین تا چندین هفته پس از سقوط بغداد و پایان درگیری‌های اصلی نامعلوم بود. صدام حسین در بالاترین ردهٔ «فهرست تحت پیگردترین‌ها» قرار گرفت. بسیاری از دیگر رهبران عراق دستگیر شدند ولی تلاش‌های گسترده برای دستگیری وی بی‌ثمر بود. پسران وی، عدی و قصی که جانشینان سیاسی وی تلقی می‌شدند در ژوئیه ۲۰۰۳ پس از درگیری با نیروهای آمریکایی و با گزارش یک منبع آگاه عراقی کشته شده بودند.

صدام حسین در تاریخ ۳۰ دسامبر ۲۰۰۶ برابر با نهم دی ماه سال ۱۳۸۵ در ساعت ۶:۰۷ به وقت محلی به دار آویخته شد. مراسم اعدام وی در اردوگاه عدالت که منطقه‌ای محافظت‌شده در شمال بغداد است و زمانی توسط خود صدام برای شکنجه و اعدام شهروندان عراقی استفاده می‌شد اجرا شد. در دسامبر ۲۰۰۳م نیروهای آمریکایی اعلام کردند صدام حسین را در مزرعه‌ای نزدیک تکریت بازداشت کرده‌اند.

دادگاه صدام در سال ۲۰۰۵ برگزار شد و پس از برگزاری جلسات متعدد، در مورد کشتار دجیل^[۸۸] صدام به جهت کشتار ۱۴۸ نفر در منطقه دجیل به اعدام محکوم شد.^[۸۹] صدام در صبح عید قربان برابر با ۳۰ دسامبر ۲۰۰۶م^[۹۰] در اردوگاهی در شهر کاظمین که پیش‌تر سید محمد باقر صدر در آنجا اعدام شده بود، اعدام شد.^[۹۱]

مراسم اعدام وی در اردوگاه عدالت که منطقه‌ای محافظت‌شده در شمال بغداد است و زمانی توسط خود صدام برای شکنجه و اعدام شهروندان عراقی استفاده می‌شد اجرا شد.   به این شکل بزرگترین دیکتاتور دوران کشته شد و مرگ او سبب آغاز جنگ های فرقه ای در عراق گردید. جنگ های که با مداخله امریکا به ویران شدن کشور و کشتن شدن هزاران تن در این کشور گردیدند.